“Trots op wat SAVE Jeugdbescherming voor mijn zoon doet”

Aan het woord is Bart*, een vader die al weer een tijd clean is van drugs en alcohol. “Door onze verslaving zijn mijn vrouw en ik veel kwijt geraakt. Mijn vrouw, de liefde van mijn leven, is er letterlijk aan bezweken. Het contact met mijn twee volwassen dochters heeft een flinke deuk opgelopen en onze zoon van 9 woont al 3 jaar in een pleeggezin. Nu ben ik bezig mijn leven weer van de grond af op te bouwen.”

Structuur en regelmaat
Zoon Thijs is toen hij 6 jaar was uit huis geplaatst door Jeugdzorg. Bart was daar toen heel kwaad over: “Als je constant onder invloed bent, zie je het gewoon niet meer scherp. Zorgen voor een kind is veel meer dan zorgen dat hij te eten krijgt. Een kind heeft ook liefde en vooral structuur nodig. Dat konden wij hem niet bieden. Al vonden wij natuurlijk van wel.” Toch zit Bart niet in een slachtofferrol. Hij beseft heel goed dat zijn eigen gedrag hiertoe geleid heeft. “Mijn vrouw en ik zeiden constant tegen elkaar dat we ermee moesten kappen. Maar het lukte ons gewoon niet. Toen zij overleed, ben ik van het ene op het andere moment gestopt. Het moest klaar zijn.”

Van vijand naar trots
Nu Bart clean is, ziet hij dingen anders. Ook de rol van SAVE Jeugdbescherming en vooral die van Elise, die zijn zoon begeleidde tijdens zijn uithuisplaatsing. “Ik zag haar eerst als De Vijand, maar ben nu heel trots op haar. Zij heeft de verantwoordelijkheid voor mijn kind overgenomen toen wij dat als ouders niet konden. Ze behandelt me als gelijkwaardig. Als een mens. En ze regelt dat Thijs en ik contact met elkaar blijven houden. Ze zorgde ervoor dat hij bij de begrafenis van zijn moeder kon zijn, samen met zijn pleeggezin. Want voor hem was deze periode natuurlijk heel zwaar. Je verliest je moeder, mag niet meer thuis wonen. Dat is nogal wat voor een kind.”

Geweldig pleeggezin
“Het ging eerst heel slecht met hem. Hij maakte ruzie op school, liep weg en werd van meerdere scholen gestuurd. Door ons gedrag. Hij zit nu in een geweldig pleeggezin. Zij bieden hem rust en een stabiele omgeving en ook op school gaat het weer goed. Iedere week lees ik in een verslag hoe het met hem gaat. Eens in de zes weken spreken Bart en Thijs elkaar. “Dan praten we samen over hoe het gaat. Hij vindt het geweldig om hier met me over te praten. Hij wil wetenschapper worden en heeft weer volop plezier in het leven. Ik zou hem het liefst veel vaker willen spreken, maar dat gaat nu even niet.”

Trauma’s verwerken
Elise vertelt waarom Bart en Thijs elkaar maar eens per zes weken spreken: “Het is voor een vader die van zijn kind houdt natuurlijk super weinig. Maar Thijs heeft behoorlijke trauma’s opgelopen. Iedere keer dat hij contact heeft met zijn vader, komen er ook herinneringen aan die slechte tijd naar boven. Die herinneringen moet hij ook weer verwerken. Daarom is het voor Thijs belangrijk om dit contact langzaam te herstellen en uit te bouwen.”

De toekomst
Bart weet nog niet hoe zijn toekomst eruit ziet: “Dat heeft tijd nodig. Het liefst wil ik natuurlijk huisje-boompje-beestje met mijn familie. Die zijn het allerbelangrijkst in het leven. Met een van mijn dochters heb ik gelukkig nog contact en ook aan de band met Thijs ben ik hard aan het werken. Ik ben heel blij met mijn mannetje en trots op hoe hij het doet. En ik ben trots op alle mensen die ons helpen bij het herstel. Want het leven zonder drugs is veel mooier dan een leven in verslaving.”

* De namen zijn gefingeerd om de privacy van de betrokkenen te waarborgen.